Diagnoza logopedyczna i neurologopedyczna
Diagnoza logopedyczna i neurologopedyczna to kompleksowa ocena umiejętności językowych i komunikacyjnych pacjenta. W jej trakcie specjalista sprawdza wnikliwie anatomię aparatu mowy i jego funkcjonowanie, analizując odruchy ustno-twarzowe i funkcje pokarmowe (sposób połykania, gryzienia, żucia). Koncentruje się również na mowie czynnej i biernej oraz lateralizacji, a także ocenia percepcję wzrokową i słuchową oraz reakcje na bodźce płynące z otoczenia.
W ramach mojej oferty mieści się też SPORZĄDZANIE OPINII LOGOPEDYCZNEJ!
Kiedy zgłosić się po pomoc?
Wskazania do diagnostyki u dzieci:
Czas do 3. roku życia nie bez przyczyny bywa określany złotym okresem w rozwoju mowy. W tym czasie dziecko nabywa odpowiednie kompetencje językowe i komunikacyjne, które są warunkiem jego prawidłowego funkcjonowania w społeczeństwie. W związku z powyższym rodzice powinni zachować szczególną czujność w obserwacji postępów rozwoju mowy u swojej pociechy.
Umów się na konsultację, jeśli Twoje dziecko:
- w wieku niemowlęcym ma problemy ze ssaniem piersi lub z piciem z butelki (często krztusi się podczas karmienia, nie może chwycić brodawki);
- manifestuje niechęć do rozszerzania diety;
po ukończonym 3. miesiącu życia nie artykułuje jeszcze dźwięków gardłowych (gu, ga); - po ukończonym 6. miesiącu życia nie gaworzy, nie wykazuje zainteresowania dźwiękami w swoim otoczeniu;
- po ukończeniu 12. miesiąca życia nie wymawia jeszcze dwusylabowych słów (data, mama, tata), nie wykonuje prostych poleceń, nie wskazuje palcem, nie naśladuje osób z otoczenia, ssie kciuk;
- po ukończonym 2. roku życia nie tworzy prostych związków dwuwyrazowych i posługuje się wyłącznie kilkoma wyrazami, umieszcza język między zębami, ssie smoczek i pije z butelki;
- po ukończonym 3. roku życia mówi niewyraźnie, nie wymawia samogłosek ustnych (a, o, u, e, i, y); wykazuje niewystarczającą sprawność komunikacyjną;
- po ukończonym 4. roku życia nie wymawia jeszcze poprawnie głosek s, z, c, dz; wymienia głoski dźwięczne na bezdźwięczne np. d na t;
- po ukończonym 5. roku życia nie wymaga jeszcze prawidłowo dwuznaków sz, cz, rz, dż;
- po ukończonym 6. roku życia nie wymawia poprawnie głoski r.
Bez względu na wiek warto zasięgnąć porady, gdy dziecko:
- przejawia problemy podczas jedzenia (preferuje jedną stronę podczas żucia, ma trudności z połykaniem);
- zmaga się z załamywaniem głosu, długotrwale utrzymującą się chrypką, często odchrząkuje podczas rozmowy;
- nie oddycha torem nosowym, ma stale otwartą buzię;
cierpi na częste infekcje górnych dróg oddechowych i nawracające zapalenia uszu; - zmaga się z nadprodukcją śliny;
ma nadwrażliwość jamy ustnej (wykazuje niechęć do mycia zębów lub zabiegów stomatologicznych); - jest przed rozpoczęciem lub w trakcie leczenia ortodontycznego;
- zmaga się z niepłynnością mowy;
ma niewłaściwą budowę aparatu artykulacyjnego (krótkie wędzidełko podjęzykowe, rozszczep podniebienia); - jest przed planowanym zabiegiem frenotomii;
- ma podejrzenie niedosłuchu;
- ma zaburzone napięcie mięśniowe.
Wskazania do diagnostyki u dorosłych:
- zaburzenia płynności mowy i komunikacji;
- zaburzenia emisji głosu;
- stan po tracheostomii, interwencjach chirurgicznych w obrębie aparatu mowy;
- stan po udarach, wylewach, urazach w obrębie twarzoczaszki;
- choroby neurodegeneracyjne (choroba Alzheimera, choroba Parkinsona);
- choroby nowotworowe;
- zaburzenia mowy będące skutkiem fizjologicznych procesów starzenia;
- dwujęzyczność;
- wady wymowy niekorygowane w dzieciństwie;
- inne niepokojące symptomy.
Rzetelna diagnostyka logopedyczna i neurologopedyczna to:
1.
wiedza na temat specyfiki zaburzenia
2.
możliwość opracowania ścieżki terapeutycznej
3.
szansa na poprawę komfortu życia