Terapia wad wymowy polega na korygowaniu nieprawidłowości artykulacyjnych. Realizowane w jej trakcie ćwiczenia wzbogacają bierny i czynny słownik dziecka, a także budują jego świadomość językową przez doskonalenie słuchu fonematycznego i wskazywanie właściwych konstrukcji gramatycznych. Podczas terapii logopeda ćwiczy z dzieckiem nie tylko artykulację, ale także koncentruje się na warstwie prozodycznej: melodii, głośności, akcencie, intonacji, tempie mówienia i jego rytmiczności, wysokości i tembrze głosu, iloczasie czy poprawności stosowania pauz.

Terapię zaburzeń mowy rekomenduje się najczęściej pacjentom z nienormatywnym rozwojem mowy i komunikacji, który nie odpowiada tempu obserwowanemu u rówieśników. Wsparciem logopedycznym obejmuje się więc dzieci z niepełnosprawnością intelektualną czy autyzmem, a także pacjentów z opóźnieniami w rozwoju mowy o innych przyczynach.